از روی غریزه

 *

هفته پیش رو ننوشتم. دو اتفاق قابل ذکر داشت. پنجشنبه اش رفتم کنسرت کامکارها

قبل از کنسرت بازی پرسپولیس تراکتور میبینم که مساوی شده

سر تایم میرسم. جای پارک خوبی هم پیدا میکنم و از تماشای اجرا 

لذت میبرم. چیدمان صحنه فاجعه اس و به سختی میشه نوازنده ها رو

دید . خوش میگذره و برمیگردیم

*

جمعه با کتی میریم تولد زهرا . کتی قرار بود نیاد ولی دایی علی 

به دادمون رسید و با موندن کنار مادربزرگ و سگ همراهمون اومد

مهمون طولانی و کسل کننده میشه و تا دیروقت ادامه

پیدا میکنه . نتیجه اش میشه شروع هفته ای که من تا مغز استخون 

خخوابم میاد

*

کیست عجیبی روی لثه احساس میکنم . هی بزرگتر میشه

میرم مطب بهرامی. طبق معمول کلبی کسشر میگه

تا برسیم به اصل ماجرا. یه زنه اونجاس و اعتقاد داره در مورد

دندوناش معجزه ای رخ داده. دکتر با بررسی و عکس و فلان

تشخیص میده که باید عصب کشی کنیم

*

مقدمات سفر جنوبمون رو میچینیم. هرجا سرچ میکنیم بلیت مدنظرمونو پیدا نمیکنیم

مجید استرس گرفته. درنهایت با پرواز ساعت 11و نیم اوکی میشیم

و حالا هتل و پروازمون اوکی شده

*

میریم سینما. یه فیلم ایرانی با صحنه های اروتیک اسلامی

میگن کارگردانش سابقه تجاوز داره . قبل از فیلم میریم 

یه کافه و شام میخوریم . خوش میگذره 

*

جمعه اتاق رو تمیز میکنم. گردگیری  جا به جایی لباس

یوهو صدای جیغ مامان میره بالا . یه تیکه شیه دمپاییش رو رد یکنه و تو باش میره

میترسیم . به خیر میگذره . شب فوتبال میبینیم . تیممون میبره. خستگی کل هفته

رو جمع میکنم و ساعت 11 میخوابم

امروز جمعه نیست!

 *

عجیب ترین اتفاق عمرم برام میفته . صبح با زنگ تلفن راننده بیدار میشم

توهم میزنم جمعه است . سایلنت میکنم . میذارم رو حالت پرواز

با صدای پدر بیدار میشم که میگه ساعت 9 صبحه نمیری سرکار

و یادم میفته تعطیل نیست

تو سر زنون میرم سر کار. خدا خدا میکنم که بار در نیاد 

در میاد . 5تا اصفهان !! برخلاف همیشه ترافیک دیوانه کننده

توی راه اذیتم میکنه. میرسم تو پایانه و یک تصادف عجیب تو پایانه اتفاق میفته

یه تریلی زده یه سمند رو از وسط نصف کرده!! میرسم دفتر 

صالح هفت هشت تا ماشین بار داره. نوبت کارای خودم که میرسه 

سیستم به علت بدهی ریالی قطع میشه. استرس میره بالا. صالح میگه

به غلامی بگو تکلیف اون پوله که از حساب کم شده به حساب نرفته

رو مشخص کنه . راننده هایی که تلفنی گرفتم به نوبت زنگ میزنن

وصل میشیم . دربست میگیرم بارنامه ها رو میفرستم

24 ساعت بعد از این ماجرا قلبم درد میگیره

*

سارا قرص پارتی دعوتم میکنه ولی من بلیت کنسرت قمصری دارم

میگم مسافرتم . شب میرم کنسرت زمان زیادی دارم ولی با خریت خودم تو انتخاب مسیر

بد مکافاتی گیر میفتم . وقتی میرسم که 5 دقیقه بعد برنامه شروع میشه

لذت بیشتری از قبل میبرم 

.*

برای پروژه پرورش گیاه خودم چراغ میخرم . از همون دختر زشتی (بیچاره)

که تو نمایشگاه گل وگیاه با ه دیدیم.همراه با چند مکمل . امیدوارم به نتیجه برسیم

*

جمعه اتاق رو میریزم به هم و درستش میکنم . نظم خوبی میگیره علرغم گرفتگی عضلات

باسن کار رو جمع میکنم. برای عصر بلیت سینما گرفتم . فیلم بی بدن

مجددا در ترافیک گیر میکنم و دقیقا لحظه ای میرسم که فیلم شروع شده!!

تمام مدت فیلم دختر کناری من گریه کرد . و فیلم واقعا قابلیت گریستن رو داشت 

بعد از سینما میرم مدرسه غیبی و به پزشکیان رای میدم! یه جوونک ریشوی انقلابی طور 

گوزو چپ چپ نگاه میکنه و یه کسشری هم میگه انگار . بیتوجه بهش میرم خونه

چهر چوب تنهاییم داره روز به روزمحکمتر میشه

ناجی

تو زندگی هر ادمی ،یک نفر هست که میاد

همه چی رو زیر ورو میکنه

مسیر زندگی ادم رو تغییر میده و می ره

برای من این ادم تو بیست و هفت سالگیم اومد

من رو از بزرگترین ترس زندگیم جدا کرد 

ارزشمند ترین هدیه زندگیم رو بهم داد

و چند هفته پیش رفت!

این ادم عموی من بود

نمیدونم اگر اون سال به ایران برنمیگشت 

منو مجبور به مبارزه نمیکرد

و اون هدیه ی عجیب رو به من نمیداد 

من الان کجای کثافت این زندگی غرق شده بودم...

حسرت

یادش بخیر!روزگاری واسه اینجا آرزوهای بزرگی داشتم
ارزوهای بزرگ که عملی نمی شن!
می شن حسرت !!
نه؟؟

چپ،راست،مرغابی!

(بچه که بودم،به مرغابی می گفتم  غورباقه)

بچه که بودم ،همیشه دوتا مشکل کوچیک تو زندگیم داشتم
یکیش این بود که تو تشخیص سمت چپ و راستم همیشه مشکل داشتم
و همیشه چپ و راست ر اشتباه می گفتم
یادمه یه بار ،معلمم که میدونست من این مشکل رودارم
 بهم گفت دست راستم رو بذارم روی گوش چپم.منم خیلی سریع و با
اطمینان دستی که فکر می کردم راسته روگذاشتم روی
گوشی که فکر می کردم گوش چپه!
از اونجا که خیلی مطمئن بودم،انتظار داشتم که با لبخند معلمم
رو به رو بشم
اما صدای ضربه خوردن خودکار روی میزو تماشای
چهره ی در هم معلم خیلی  معنای  تایید نمی داد!من بیخودی
مطمئن بودم 
 مشکل دومم هم بر می گشت به اسم حیوانات
که معمولا خیلی هاشون ر با هم قاطی می کردم .
مثلا قورباغه و مرغابی رو اسما همیشه جا به جا می گفتم
هنوزم وقتی مرغابی می بینم،
مکس میکنم و بعد اسمش رو میارم.
چون مطمئن نیستم که دارم درستت می گم یانه!
وقتی به زندگیم نگاه می کنم ،می بینم که همیشه و همه جا
کارای غلط رو،با اطمیان کامل به درست بودنشون انجام دادم
و کارهای صحیح رو با مکس و تردید نگرانی .

شب ِ آتش بازی

(قبلا از رو آتیش می پریدیم،حالا از صدای سیگارت می پریم)

چهار شنبه سوری هم یکی از مناسبت های تاریخی-ملی -میهنی و احتمالا از این به بعد سیاسی ایرانی هاس که من شخصا خیلی دوستش دارم و خیلی برام خاطره انگیزه و در طی بیست و پنج سال اخیر ،خیلی اتفاق های جالبی تو این روز برام افتاده که  تعداد زیادیش بر می گرده به خاطرات مشترکی با عمو سیاوش داشتیم و اگه روزی فرصت شد(فرصت شدن ،استعاره از حال داشتن است )براتون تعریف می کنیم . البته بچه تر که بودیم ،یادمه چهارشنبه سوری ژنرال( که اون موقع ژنرال نبود حتما در جات پایین تری داشت ) و فرمانده(که از همون موقع فرماندهی می کرد) یه آتیش جمع و جور درست می کردند،چارتا فشفشه هم می گرفتند و مام از رو آتیش می پریدیم و معمولا من یا دستم می سوخت یا شلوارم و یا بند کفشم(که همیشه باز بود و ایشالا باز خواهد ماند!)یادمه پسرای محلمون چادر سرشون می کردند و میومدن دم خونه ی ما قاشق زنی می کردند و من معمولا آب نبات قهوه ای هایی که هیچ وقت نمی خوردم رو می نداختم تو کاسه شون و برام جالب بود که بدونم کدوم از بچه های محله که چادر سرش کرده!حتی یادمه که یه بار یکی شون با هزار امید و ارزو و انرژی اومد دم خونه مون ،همچین که خواستیم یک چیزی تو کاسه اش بذاریم ،مادرش اومد و چادر رو از سرش کشد و محکم زد تو گوشش که فلان فلان شده!چرا چادر تمیز منو ورداشتی کردی سرت و رو زمین داری می کشیش!
بزرگ تر که شدیم ،علم پیشرفت کرد و دارت اختراع شد و در منار همون داستان ها ،دارت هایی اومد که توش نوک چوب کبریت می ریختیم و پرت می کردیم رو زمین و صدا می داد!در آن ایام یادمه هر کی تو مدرسه کبریت تو جیبش بود رو می بردن دفتر!
اما تکنولوژی زمانی پیشرفت کرد که اکلیل سرنج هم به دست نخبگان علم و جوانان نه تا بیست ساله رسید و در ان زمان نارنجک اختراع شد که بسیار صدا داشت و دود می کرد و البته خطرناک بود. لذت صدای بلند نارنجک به قدری شیرین بود که کم کم  صدای اون جایگزین صدای قاشق زنی پسرای محل شد و عامل وحشتی برای بیرون رفتن خانم های بار دار و افراد مسن و بیماای قلبی و فک می کنم از اون سال بود که دیگه چهارشنبه سوری با پدر بزرگم بیرون نرفتیم
زمان گذشت و رسید به روزی که چینی ها عزیز!سیگارت رو وارد ایران کردند که چیز کوچیک،کم خطر و پر صدایی بود که قیمت مناسبی هم داشت . ملتی که روزگاری سه شنبه ی آخر سال رو از رو آتش می پریدند،حالا با انداختن سیگارت پشت سر دیگری،سبب پریدن فرد دیگر می شدند!و خلاصه کار به جایی رسید که چهارشنبه سوری به شب وحشت تغییر نام داد .همین الان که من دارم این پست رو می نویسم ،از دوستای زیادی شنیدم که امروز از خونه بیرون نمی رن  و من فکر کنم تو حفظ این سنت خیلی امانت دار های خوبی نبودیم. به هر حال امیدوارم این چهارشنبه سوری ،برای همه شب خوبی باشه و به همه خوش بگذره

مثل پرنده که درختش ُ پیدا کنه

 نمایی از یک پرنده که درختشُ پیدا کنه

وقتی که می خوای بنویسی 
یا سوژه نداری
یا وقت نداری
یا سوژت ارزش وقت گذاشتن نداره
یا وقت نداری که سوژت رو خوب پرورش بدی
اگه بخوای مداوم بنویسی  که وسعت نواحی زیرین ِ بدن،ارگان ِ وابسته به آب هندوانه هم سراغت میان
ولی وقتی که می خوای به خودت استراحت بدی و ننویسی 
تا از جمله ی "اینی که گفتی،منظورت کی بود؟" فرار کنی

همه ی اتفاقا برعکس می شه و همه چیز تغییر جهت می ده !
فذا ،بنده برخلاف میل ظاهریم با دیگر توبه ی ننوشتن موقت رو می شکونم 
و در آستانه ی یک هفته مونده به نوروز ،برای هر اتفاق خجسته ای اعلام آمادگی می کنم


این اعلام بازگشت رو داشته باشین
تا از فردا با توصیه های نوروزی بیایم خدمتتون